فمینیست!

سرتق نشسته جلوم، بایدها و نبایدهای همسرداری برام توضیح میده! میگه الان باید بدونی همسرت کجاست، چیکار میکنه! میگم برای چی باید بیست و چهاری ازش بپرسم کجاست یا اون بهم گزارشکار روزانه بده! 

نه من قراره حصار دور زندگیش باشم، نه اون پادشاه حکمران دستور ده

 

این مسئله فمینیست چه ضربه‌هایی که به زندگی‌ها نمیزنه! 

لطافت من، محبت من، آرامش من رو از بین میبره و اقتدار همسرم رو؛ اینکه من از زندگی لذت ببرم درحالی‌که سختی‌ها و تنش‌های بیرون روی دوش همسرمه و برای آرامش زندگیمون زحمت می‌کشه بزرگترین نعمتیه که اسلام به زن عطا کرده

عزیزمن

ولی من قرار نبود اینجا باشم، اینجا کنار تو عزیزترینم

من دیروز داشتم التماس دعا گویان دوستانم را راهی میکردم و تو مرا کشاندی، اینجا، کرمان، کنار مزارت

من هنوز باور نکرده‌ام...

!

غمگینم مثل کسی‌که لب تاپش رفته باشه تعمیر...

آنچه او می‌گوید

یه مدت که از ازدواجت بگذره، گاهی پیش میاد، اون وقتایی که با خودت خلوت کردی، وقتی که خاطرات مجردیت رو مرور میکنی به خودت میگی، ینی واقعا تموم شد؟ یعنی تا آخرش با این انتخاب باید زندگی کنم؟ یعنی دیگه مجردیم برنمی‌گرده؟ دقیقا همون وقتایی که تمام عقلت بهت میگه بهترین انتخاب رو کردی، یه بخشی از وجودت ناسازگاری میکنه و سعی میکنه لحظات خوشت رو خراب کنه

این همون بخشیه که وقتی مجرد بودی و داشتی از زندگی کمال لذت رو میبردی هی تو ذهنت میاورد که اگر یکی کنارم بود! یک آدم متفاوت از دوستان و خانوادم! 

کلا به این بخش از ذهن نباید توجه کرد؛ چه تو لحظات مجردی چه دوران متاهلی

تو همون لحظه از تمام اتفاقات، کمال لذت و بهره رو ببرید و خداروشکر کنید... 

دل من گرد جهان گشت

الحمدلله الذی ادعوه فیجیبنی، و ان کنت بطیئا حین یدعونی...

 

 

 

 

امشب که مست مستم

فقط عکس گروهمون

 

استاد

اینهمه سال کنار شما بودن، حرف زدن با شما و دیدنتون، باعث نشده ذره‌ای از شوق من کم بشه، شما باعث شدی فکرم بزرگ بشه، دبیرستانی بودم، بعد طلبه شدم، مجرد بودم و حالا متاهلیم، تمام دوره‌های زندگیم با مشورت شما و دعای شما جور بهتری گذشت

 

دوازدهم

زمانی که همه نشستن روبه‌روی تلوزیون و برنامه نگاه می‌کنند، با اون صدای بلندی که آرامش رو بهم می‌زنه؛ بری داخل اتاق، توی تاریکی، «چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم» نادر ابراهیمی رو با صدای آروم برای خودت بخونی و غرق بشی توی اون حجم از لطافت کلمات، جملاتی که یادآور میشه زندگی باید همینقدر پر باشه از محبت و سادگی، همینقدر جدا باشه از کلیشه‌های ساختگی...

 

 

 

 

جانا

قیـامت این قوم به قیـام آن قامـت است

لختـے بنشیـن

که گرد نبـودن از بـودمان نخیـزد

پیش اومد

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید