یک عدد ریا

امروز نیت روزه کردم و با کلی حس بچه مثبت بودن پاشدم اومدم موسسه، همینجور داشتم با بچه‌ها حرف می‌زدم و می‌چرخیدم که یکی از بچه‌ها بسته چوب‌شور باز کرد و تعارف کرد، منم خیلی شیک چهار، پنج‌تا دونه برداشتم و خوردم؛ بعدش رفتیم تو جلسه و یکی دیگ از بچه‌ها کشک تعارف کرد، اونم بدون هیچ مشکلی برداشتم و خوردم؛ پنج دقیقه بعد از اینکه هرچی دلم خواست خوردم یادم افتاد روزه بـــودم!!! از وقتی بچه‌ها فهمیدن روزه بودم و اینهمه خوردم شروع کردن به شوخی کردن و تعارف زدن به انواع خوراکی‌ها

منم اصلا اعتماد به نفسم رو از دست ندادم و هنوز روزه‌ام😌

بچه‌ها اون اتاق نشستن و دارن ناهار میخورن، هرچند دیقه یکبار صدام میزنن که بیا اینجا بشین غذا بهمون بچسبه!

 

تا باشه از این روزه‌ها

یادآوری

امروز یکی از نیروها اومد گفت من خیلی نگرانم

گفتم چی شده؟

گفت یه سوتی دادم خیلی بده و یه مشکلی توی سایت ایجاد کردم و... 

بعد پرسید شما هم که اومده بودید اینجا سوتی دادید؟!

این سوال شد شروع یک ساعت و نیم تعریف من و بچه ها از سوتی های وحشتناکمون توی دوران کاری و قهقهه زدن از یادآوریشون؛ انقدر از سوتی‌های نابودمون تعریف کردیم که بنده خدا از رو رفت! 

حالا توی ساعت استراحت توی اتاقمون دراز کشیدم و هی داره یادم میاد اولین بارهامون رو! اولین سیستم قوی‌ای که خریدیم، پرده‌ای که دادم دوختن، روکش‌های میز که به انتخاب خودم بودن، اسباب کشی‌ها و رفت و روب‌ها...

 

چه لذتی داره همراه بودن توی یه مسیر رشد و بزرگ شدن یک مجموعه.